تفاوت ارز دیجیتال با ارز رمزنگاری شده چیست؟

ارز دیجیتال چیست؟
ارز دیجیتال در واقع پولی است که در اینترنت مورد استفاده قرار می‌گیرد. ارز دیجیتال تنها در شکل دیجیتالی موجود است و معادل فیزیکی در دنیای واقعی ندارد. با این وجود تمام ویژگی‌های پول‌های فیزیکی را داراست. مانند پول نقد فیزیکی، شما می‌توانید آن را دریافت کنید، انتقال دهید و یا به پولی دیگر تبدیل نمایید. می‌توانید از آن جهت پرداخت برای دریافت کالاها و خدمات استفاده کنید مانند پرداخت قبوض، خرید از فروشگاه‌های آنلاین و غیره. ارزهای دیجیتال محدودیت جغرافیایی و یا سیاسی ندارند و تراکنش‌ها می تواند از هر مکانی در هر نقطه جهان انجام شود.
در واقع حساب‌های دیجیتال و کیف پول‌ها می‌توانند مانند سپرده‌های بانکی در نظر گرفته شوند.

ارز رمزنگاری شده چیست؟
ارز رمز نگاری شده نوعی از ارزهای دیجیتال محسوب می‌شود. ارز رمزنگاری شده به عنوان ابزاری برای تبادل در نظر گرفته می‌شود. این ارز به نوعی یک کد اعتباری و مطمئن است زیرا بر اساس رمزنگاری و کد بنا شده است.
از اهداف اولیه ایجاد ارزهای رمزنگاری شده ارتباط و چگونگی برقراری امنیت آن است. این ارزها الگوریتم‌ها و پروتکل‌ها را ایجاد و تجزیه و تحلیل می‌کنند و بنابراین در طی یک تراکنش این اطلاعات توسط شخصی ثالث تغییر و یا جابه‌جا نخواهد شد. رمزنگاری کردن ترکیبی از علوم مختلف بر مبنای ریاضیات است. این ریاضیات است که قابلیت و افزایش اطمینان را به الگوریتم‌ها و پروتکل‌ها می‌دهد.
ارزهای رمزنگاری شده از بلاک چین و یک دفتر غیرمتمرکز استفاده می‌کنند. این بدان معنا است که یک واحد یا قدرت متمرکز فعالیت‌های شبکه را کنترل و بررسی نمی کند. وسعت این شبکه به اندازه تعداد کاربران آن است.

تفاوت اصلی بین این دو چیست؟
اگر چه ارز رمزنگاری شده نوعی از ارزهای دیجیتال است اما تفاوت‌هایی دارد:
1) ساختار: ارزهای دیجیتال متمرکز هستند. در مورد ارزهای دیجیتال گروه خاصی از مردم و رایانه‌ها هستند که وضعیت تراکنش‌ها را در شبکه تنظیم می‌کنند. ارز رمزنگاری شده غیرمتمرکز است و مقررات توسط اکثریت اعضاء شبکه بزرگ آن ایجاد و بررسی می‌شود.
2) ناشناس بودن: ارزهای دیجیتال نیاز به شناسایی کاربر دارند. نیاز است تا کاربر عکس و بخشی از مدارک شناسایی خود را ارسال نماید. در مورد ارزهای رمز نگاری شده، خرید، فروش و انجام هر فرایند، دیگر نیاز به ارسال مدرکی خاص نیست. با این حال انجام فرایندها در ارزهای رمزنگاری شده کاملا به صورت ناشناس نخواهد بود. گرچه آدرس‌ها حاوی اطلاعات محرمانه و شخصی مثل نام، آدرس و غیره نیست، اما هر تراکنش ثبت شده و فرستنده و گیرنده به طور عمومی کاملا شناخته شده هستند. بنابراین تمام جزئیات تراکنش قابل ردیابی و پیگیری است.
3) شفافیت: ارزهای دیجیتال شفاف نیستند. شما نخواهید توانست کیف پولی را انتخاب کرده و تراکنش‌های آن را مشاهده کنید. این اطلاعات مخفی خواهد بود. ارزهای رمزنگاری شده کاملا شفاف هستند. هر شخصی می‌تواند تمام تراکنش‌های یک کاربر را مشاهده کند، زیرا تمام وقایع بر روی یک زنجیره عمومی ثبت شده است.
4) دستکاری تراکنش‌ها: ارزهای دیجتال دارای یک مرجع مرکزی هستند که تراکنش‌ها و انتقالات را بررسی می‌کند. این مرجع مرکزی می‌تواند بر اساس درخواست مقامات دولتی و یا با سوء ظن به کلاهبرداری یا پول شوئی، تراکنش‌ها را لغو و یا متوقف کند. ارزهای رمزنگاری شده بر اساس قوانین عمومی هستند. بسیار سخت است که این جامعه بزرگ تغییرات بلاک چین را تایید کنند. گرچه بعضی از موارد مانند هک دائو رخ داده است.
5) جنبه‌های قانونی: اغلب کشورها یک چارپوب قانونی برای ارزهای دیجیتال قرار داده‌اند. به عنوان مثال دستورالعمل 2009/110/EC  در اتحادیه اروپا یا ماده 4A کد بازرگانی در ایالات متحده. اما در مورد ارزهای رمزنگاری شده دقیقا به همین شکل نیست. در برخی از کشورها به طور رسمی وضعیت آ‌‌ن‌ها مشخص نشده است. ایجاد چارپوب‌های قانونی در مورد آن‌ها تنها در روند این اررزها تعیین شده است.

نقاط ضعف و قدرت ارزهای دیجیتال چیست؟
بیشتر تفاوت‌ها را می‌توان به عنوان مزایا و معایب در نظر گرفت. در یک سیستم مرکزی، گروهی از افراد مسئول تمام تراکنش‌ها و فرایندها هستند. اگر در یک تراکنش اشتباه کنید، می‌توانید با درخواست دادن به آن شرکت، تراکنش خود را اصلاح کنید. در یک سیستم غیرمتمرکز شما قادر به انجام این کار نخواهید بود. از سوی دیگر در یک شبکه متمرکز اطلاعات شخصی کاربران نگهداری می‌شود. این اطلاعات می‌تواند از بین برود، هک شود و یا بنابر درخواست ارگان‌های دولتی در اختیار آن‌ها قرار گیرد. شبکه غیرمتمرکز این مشکلات را نخواهد داشت. اما این امر راه را برای فعالیت‌های جعلی باز می‌کند.

آیا می‌توان از مزایای هر دو استفاده نمود؟
استفاده از مزایای شبکه متمرکز در یک شبکه غیرمتمرکز امکان پذیر است.
طبق گزارش فوربس بیش از دو میلیارد نفر حساب بانکی نداشته و یا دسترسی به خدمات بانک‌ها را ندارند. بیش از پنج میلیارد نفر در دنیا در حال استفاده از تلفن‌های همراه هستند و این تعداد به سرعت در حال رشد می‌باشد. بنابراین می‌توان سیستم بانکی را به منظور ارائه خدمات به افراد بیشتر، به شبکه تلفن همراه متصل کرد. با استفاده از ارزهای رمزنگاری شده می‌توانید از مزایای شفافیت، امنیت و غیرمتمرکز بودن لذت ببرید. در حالی که ارزهای دیجیتال امکان کنترل کامل، تعداد کیف پول‌های دیجیتال و تحت مقررات بودن را به شما می‌دهد.
یکی از نمونه‌های چگونگی ترکیب این دو سیستم  Telcoin است. ایده اصلی ترکیب سیستم‌های بانکی با شبکه تلفن‌های همراه است. سیستم بانکی می‌تواند با ارزهای دیجیتال و یک ارز رمزنگاری شده جدید ترکیب شده و خدمات بسیار زیادی را ارائه دهد. نظیر ارز تلفن همراه، پرداخت اعتبارات و غیره.