SegWit چیست و چه کاربردی دارد

SegWit

SegWit فرآیندی است که با حذف داده های امضاء از معاملات بیت کوین، اندازه بلاک ها را کاهش داده و باعث افزایش حجم بلاک چین می شود. هنگامی که بخش های خاصی در یک معامله حذف می شود، این فضا یا ظرفیت برای اضافه کردن معاملات بیشتری به زنجیره آزاد می شود.
Segregate به معنای جداسازی و Witnesses امضای تراکنش است. به این ترتیب و به طور کلی SegWit به معنای جداکردن امضاهای معامله یا تراکنش است.
ایده SegWit توسط توسعه دهنده بیت کوین، پیتر وُیل تنظیم و ارائه شد.
شکستن SegWit
بلاک چین بیت کوین شامل سیستم چند جزئی توزیع شده در شبکه ای یکپارچه است. این سیستم گره یا نود نامیده می شود و به عنوان کنترل کننده معاملات بیت کوین عمل می کند. تمام معاملات و تراکنش های بیت کوین در این گره ها ثبت و تکرار می شود و تقریبا غیر ممکن است که یک تراکنش را بتوان هک و یا دستکاری کرد.
اطلاعات معامله یا تراکنشی که در گره های چندگانه به اشتراک گذاشته شده شامل دو جزء است: ورودی و خروجی. در یک تراکنش می تواند یک یا چند ورودی و خروجی وجود داشته باشد. خروجی آدرس عمومی گیرنده ارز است و ورودی آدرس عمومی فرستنده ارز. فرستنده برای ارسال ارز نیاز به آدرس عمومی گیرنده دارد تا ارز را برای وی ارسال کند. بیشتر فضای اطلاعات تراکنش را امضاء یا تایید اشغال می کند، بخشی از ورودی که تایید می کند فرستنده تعداد ارز لازم را برای ارسال، موجود دارد. پس بنابراین بیت کوین در هر معامله از ورودی به خروجی انتقال می یابد. هنگامی که هر گره اعتبار یک تراکنش را تایید می کند، اطلاعات تراکنش بر روی یک بلاک قرار می گیرند که به زنجیره یا دفتر عمومی اضافه می شوند.
مشکلی که پلت فرم بیت کوین با آن روبرو است این است که با انجام معاملات بیشتر و بیشتر، بلاک های بیشتری باید به زنجیره اضافه شوند. بلاک ها هر 10 دقیقه تولید شده و به اندازه حداکثر 1 مگابایت ظرفیت دارند. با توجه به این محدودیت فقط تعداد معینی از معاملات می توانند به یک بلاک اضافه شوند. افزایش حجم معاملات که در بلاک قرار می گیرند، سرعت شبکه را کاهش می دهد و سبب می شود تا زمان پردازش و تایید تراکنش ها با تاخیر صورت گیرد، و حتی در بعضی موارد ساعت ها تایید اعتبار یک تراکنش طول می کشد. تصور کنید که تمام معاملات بیت کوین از زمان پیدایش آن در سال 2009 بر روی بلاک چین قرار گرفته و هنوز هم درحال انجام است. در درازمدت اگر یک تغییر اساسی ایجاد نشود ممکن است سیستم پایدار نماند.
دکتر پیتر وُیل پیشنهاد می کند که برای حل این مشکل، لازم است امضاهای دیجیتال از اطلاعات تراکنش جدا شوند. این فرایند به عنوان Segregated Witness یا SegWit شناخته می شود. امضای دیجیتال در حدود 65 درصد از فضای یک معامله یا تراکنش را اشغال می کند.
SegWit تلاش می کند داده ها و اطلاعات متصل به یک امضا را با خارج کردن امضا از اطلاعات ورودی و انتقال آن به یک ساختار در انتهای تراکنش، آن را نادیده بگیرد. این کار محدودیت یک مگابایتی اندازه بلاک را به کمتر از 4 مگ نیز افزایش خواهد داد. علاوه بر افزایش کم ظرفیت اندازه بلاک، SegWit این مشکل را که گیرنده بتواند با تغییر و اصلاح شناسه تراکنش فرستنده، تعداد ارز بیشتری را دریافت نماید، را نیز حل می کند. از آنجا که امضاهای دیجیتالی از ورودی جدا می شوند، این اشخاص نخواهند توانست شناسه تراکنش را بدون تاثیر و تغییر امضای دیجیتالی، تغییر دهند که این امر نیز غیرممکن است.

# # # #

Comments are closed.